رهبری سوم جمهوری اسلامی ایران: پیامدهای سیاسی دوران بعد از آیت الله خامنه‌ای

سامانه مشرف :رصدگر

تغییرات اجتناب‌ناپذیر در نظام سیاسی ایران باید در سیاست‌های آمریکا در قبال جمهوری اسلامی و منطقه گسترده‌تر لحاظ شود. انتظار فروپاشی نظام یا پیگیری فعالانه تغییر رژیم، سیاست های درستی در مدیریت رفتار سیاست خارجی ایران نیست. واشنگتن باید دگردیسی در حال انجام در تهران را در نظر بگیرد و بر اساس آن عمل کند. در غیر این صورت، منابع غیرضروری را صرف نتایج نامشخصی خواهد کرد که می تواند منافع آمریکا را تضعیف کند. نیاز به مدیریت و استفاده از تغییرات طبیعی در داخل ایران وجود دارد که باید مکمل تلاش‌ها برای حفظ فشار بین‌المللی باشد. با گذشت زمان، ترکیبی از محدودیت ها و عرض های جغرافیایی سیاسی می تواند بازیگران رادیکال ایران را به سمت دگرگونی ایدئولوژیک و رفتاری سوق دهد. واشنگتن باید آماده باشد تا از تغییر سریع در رهبری عالی و به تبع آن رفتار نظام استفاده کند. باید از عناصر عمل‌گرایانه در نهادهای امنیتی و روحانی استفاده کند که بدانند باید به خواسته‌های عمومی برای آزادی‌های بیشتر، حمایت از حقوق بشر، حاکمیت قانون و توسعه اقتصادی توجه کنند. راه برای انجام این کار این است که صرفاً بر موضوع هسته ای تمرکز نکنیم، که حکومت از آن برای اطمینان از لغو تحریم ها استفاده می کند و در عین حال از تلاش خود برای دستیابی به تسلیحات هسته ای چشم پوشی نمی کند. با اعمال فشارهای فزاینده داخلی و خارجی بر نظام، ایالات متحده باید دامنه گفتگوها را گسترش دهد تا سیاست های داخلی و خارجی تهران را نیز شامل شود. حمایت ایران از نیروهای نیابتی ستیزه جوی در جهان عرب باید با لغو تحریم ها مرتبط باشد. چنین استراتژی باید ماهیت بلندمدت داشته باشد، دارای تمایل دوجانبه باشد و سهامداران بین المللی را در بر گیرد. وسوسه انگیز است که گذار قریب الوقوع ایران را با روشی که تا حد زیادی آرام، ولیعهد عربستان…