1) در سال های اخیر، قبرس، یونان و رژیم اسرائیل روابط سیاسی، انرژی و نظامی خود را به میزان قابل توجهی تشدید کرده اند. رهبران سیاسی کشورها به طور منظم ملاقات می کنند. آن ها سیاست های انرژی خود را به ویژه در زمینه میادین گازی در شرق مدیترانه هماهنگ می کنند. علاوه بر این، آن ها مجمع گاز مدیترانه شرقی شامل مصر،ایتالیا، اردن و تشکیلات خودگردان فلسطین را تاسیس کردند. این یک پلت فرم همکاری منطقه ای برای توسعه میادین گاز طبیعی در دریای مدیترانه شد 2) علاوه بر این، سه کشور تمرینات مشترک نظامی مختلفی برای تقویت توانایی های خود انجام می دهند. تعاملات اضافی در سایر زمینه ها این همسویی را که پیامدهای سیاسی و استراتژیک است، تقویت می کند. به عنوان مثال آن به تغییر سیاست ترکیه در قبال پیمان ابراهیم و رژیم اسرائیل کمک کرد. برای تقویت اهمیت استراتژیک مشارکت آتن-اورشلیم-نیکوزیا به یک برنامه سیاست خارجی مشترک منسجم تر نیاز است 3) اولین مورد در این زمینه هماهنگی بهتر در واشنگتن برای حساس کردن ایالات متحده به واقعیت های منطقه ای است، زیرا به نظر نمی رسد سیاست منسجمی در قبال این منطقه داشته باشد. واشنگتن در رویکرد خود به مصر، به حقوق بشر وسواس دارد. در لیبی به سمت عناصر اسلام گرا متمایل است. اوج کوته نظری استراتژیک لغو حمایت از خط لوله ایست مِید بود که قرار بود چند هفته قبل از جنگ اوکراین انرژی را به اروپا برساند. ایالات متحده باید این منطقه را نیز مد نظر قرار دهد. سفر آتی جو بایدن به اسرائیل فرصتی برای تقویت درک ایالات متحده از سودمندی همسویی شرق مدیترانه است 4) دومین مورد دستور کار مشترک مربوط مصر، رقیب تاریخی ترکیه است. علاوه بر این، یونان و قبرس روابط نظامی خود را با مصر در مواجه با تهدیدات امنیتی و کمک به دفاع از منافع…
دریافت اشتراک
جهت مشاهده این مطلب لطفا اشتراک تهیه کنید یا با حساب کاربری سازمانی وارد شوید.
در رصدخونه می توانید به ازاء به اشتراک گذاری رصدهای اقتصادی، سیاسی، فرهنگی و…به رصد سایر افراد دسترسی داشته باشید.