در تاریخ ۳ اکتبر ۲۰۲۳، رهبر ایران، آیتالله سید علی خامنهای، در جمعی بزرگ از مقامات دولتی و بینالمللی در تهران سخنرانی کردند. ایشان در پایان سخنان خود با استناد به آیهای از قرآن تأکید کردند که دولت یهودی «از خشم خود خواهد مرد». در آخر سخنرانی خود بیان داشتند: «این سرطان بهطور قطع، انشاءالله، به دست مردم فلسطین و نیروهای مقاومت در سرتاسر منطقه ریشهکن خواهد شد». چهار روز بعد، راکتها از غزه به سمت جنوب اسرائیل پرتاب شدند و بیش از ۱۰۰۰ نیروی فلسطینی با موتورسیکلتها و جیپها از موانع مرزی عبور کردند. آنها از قایقها در دریا و با پاراگلایدینگ از هوا به سمت اسرائیل هجوم آوردند. در کمتر از ۲۴ ساعت، این نیروها ۱۱۸۰ اسرائیلی را کشتند و ۲۵۱ نفر دیگر را به اسارت گرفتند. این واقعه واکنش تند نظامی اسرائیل را به همراه داشت و جان دهها هزار غیرنظامی فلسطینی را گرفت و زیرساختهای غزه را ویران کرد. اگرچه تهران بهطور مستقیم در حمله ۷ اکتبر دخالت نداشت، اما رهبران ایران مشتاق بودند تا از پیامدهای آن بهرهبرداری کنند. در ابتدا، ایران با پیروی از برنامهای که بهخوبی طراحی شده بود، نمایش دیپلماتیک علیه تشدید تنشها را آغاز کرد. اما در تاریخ ۱۳ آوریل، رهبران ایرانی مسیر خود را تغییر دادند و با موشکها و پهپادها یک حملهی گسترده به سمت اسرائیل را طراحی کردند. پس از این حمله، اسرائیل به ایران و محور مقاومت حملاتی ترتیب داد اما تنشها را کنترل کرد. همچنین سقوط بشار اسد، رئیسجمهور سوریه، بر قدرت اسرائیل افزود. با این حال، تاریخ نشان میدهد که جمهوری اسلامی ایران به احتمال زیاد میدان مبارزه را خالی نمیکند. با کاهش آستانه برای حملات مستقیم، احتمال جنگی تمام عیار بین دو قدرت بزرگ خاورمیانه افزایش یافته است؛ جنگی که میتواند ایالات متحده را نیز درگیر کند و تأثیر ویرانگری بر منطقه و اقتصاد…
دریافت اشتراک
جهت مشاهده این مطلب لطفا اشتراک تهیه کنید یا با حساب کاربری سازمانی وارد شوید.
در رصدخونه می توانید به ازاء به اشتراک گذاری رصدهای اقتصادی، سیاسی، فرهنگی و…به رصد سایر افراد دسترسی داشته باشید.