دو تحولی که در چند هفته گذشته رخ داد، نشان میدهد که نظم ژئوپلتیک در قفقاز جنوبی در آستانه مرحله جدیدی قرار دارد. هر دو تحول احتمالاً این روند را تسریع میکنند و پیامدهایی نهتنها برای کشورهای منطقه بلکه برای نظم بینالمللی به ارمغان میآورند. در اجلاس آستانه سازمان همکاری شانگهای در چهارم ژوئیه، الهام علی اف، رئیس جمهور آذربایجان و شی جین پینگ، دبیر کل حزب کمونیست چین، بیانیه مشارکت راهبردی را امضا کردند که بر اساس آن دو کشور خواستار همکاری نزدیکتر از لحاظ اقتصادی، نظامی و استراتژیک شدند. علاوه بر این، در ۱۵ ژوئیه، پس از بیش از یک سال مذاکره و پس از انتخاب رئیسجمهور جدید ایران، مسعود پزشکیان، ایران به آذربایجان اجازه داد تا سفارت خود را در تهران بازگشایی کند. باکو با تقویت روابط خود با چین و ایران، موازنه قدرت در قفقاز جنوبی را تغییر میدهد، موقعیت غرب را تضعیف میکند و به طور بالقوه به مسکو فرصتی برای تقویت مجدد نفوذ خود میدهد. اولین مورد از این تحولات، منعکسکننده تلاش طولانی مدت چین برای گسترش نفوذ خود در قفقاز برای تضمین ترانزیت کالا از شرق به غرب و مقابله با گسترش نقش ترکیه در منطقه است. آذربایجان علاقهمند است روابط خود را با چین برای ابراز نارضایتی از غرب به خاطر آنچه که باکو نزدیکی موضع بیش از حد برخی از کشورهای غربی به ارمنستان میداند، بهبود ببخشد. در مقابل، تحول دوم آخرین حرکت در تاریخ پیچیده روابط آذربایجان و ایران است. این دو کشور اغلب نه تنها به دلیل نگرشهای متفاوت خود نسبت به ترکیه، بلکه به دلیل حمایت باکو از سکولاریسم، روابط نزدیک با اسرائیل و وجود روابط بین آذربایجانیهای جمهوری آذربایجان و آذربایجانیهای ایران، با یکدیگر اختلاف دارند. مفسران آذربایجانی و چینی قبلاً پیشنهاد میکردند که اعلام شراکت استراتژیک بر روابط بین دو کشور در سراسر جهان تأثیر میگذارد.…
دریافت اشتراک
جهت مشاهده این مطلب لطفا اشتراک تهیه کنید یا با حساب کاربری سازمانی وارد شوید.
در رصدخونه می توانید به ازاء به اشتراک گذاری رصدهای اقتصادی، سیاسی، فرهنگی و…به رصد سایر افراد دسترسی داشته باشید.