در ژانویه 2023، مقامات ونزوئلا در کاراکاس از نقاشی دیواری که به افتخار ژنرال قاسم سلیمانی، فرمانده سپاه قدس سپاه پاسداران انقلاب اسلامی، کشیده شده بود، افتتاح کردند. در این دیوارنگاره، سلیمانی در کنار هوگو چاوز، رئیسجمهور سابق ونزوئلا ورهبر انقلاب بولیواری این کشور ایستاده است. استحکام رابطه بین ونزوئلا و ایران را شاید بتوان به بهترین نحو با ضرب المثل «دشمن دشمن من دوست من است» توصیف کرد. اولویت مشترک آنها تضمین بقای رژیمهای مربوطه خود در مواجهه با تهدیدات محسوس است که ایالات متحده دشمن اصلی آن است. ایران و روسیه، آمریکای لاتین و دریای کارائیب (LAC) را بهعنوان زمینهای مساعد برای بهرهبرداری از نارضایتیهای مردمی در برابر ایالات متحده و «غرب جمعی» میدانند. شرکای LAC میتوانند در خنثی کردن تأثیرات تحریمهای غرب علیه مسکو و تهران با کاهش انزوای دیپلماتیک و اقتصادی آنها مؤثر باشند. احساسات ضد غربی به عنوان نقاط ورود تاریخی برای روسیه و ایران در LAC روسیه سابقه طولانی در تعامل با کشورهای LAC دارد که به قرن نوزدهم باز میگردد، زمانی که امپراتوری روسیه به ترتیب در سالهای 1828 و 1890 سفارتخانههایی را در برزیل و مکزیک افتتاح کرد. حضور مسکو در این قاره تنها در دوران اتحاد جماهیر شوروی و به ویژه در دوران جنگ سرد افزایش یافت. رهبری اتحاد جماهیر شوروی با گسترش حضور خود در این منطقه قصد داشت جایگاه ایالات متحده را تضعیف کند. با این حال، پس از فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی، فدراسیون تازه تاسیس روسیه قادر به ارائه کمکهای مالی یا امنیتی به کشورهای LAC نبود و روابط کمرنگ شد. علاوه بر این، در دهه 1990، زمانی که روسیه در دوران ریاست جمهوری بوریس یلتسین به دنبال نزدیکی با ایالات متحده بود، اهمیت استراتژیک LAC از نظر مسکو کاهش یافت. با این وجود، تلاش برای ایجاد و حفظ روابط دوستانه با ایالات متحده به این معنا نیست…
دریافت اشتراک
جهت مشاهده این مطلب لطفا اشتراک تهیه کنید یا با حساب کاربری سازمانی وارد شوید.
در رصدخونه می توانید به ازاء به اشتراک گذاری رصدهای اقتصادی، سیاسی، فرهنگی و…به رصد سایر افراد دسترسی داشته باشید.