دو سال از تسلط مجدد طالبان بر افغانستان می گذرد. اوایل تابستان امسال، در یکی از ادارههای دولتی در کابل، یک مقام رده میانی طالبان ابراز تاسف کرد که کشورش همچنان در بن بست سیاسی محبوس شده است. او شکایت کرد که بازیگران منطقه ای و غربی نمی توانند در مورد چگونگی برخورد با طالبان به توافق برسند. حتی پس از خروج تمامی نیروهای خارجی از افغانستان، غرب همچنان درگیر جنگ فرهنگی است. ایالات متحده و متحدانش از طالبان می خواهند که محدودیت های خود را بر زنان بردارد و حقوق آنها را به رسمیت بشناسد، اما طالبان آنچه را که آنها به عنوان یک برنامه فمینیستی دنبال می کنند، نمی پذیرد. در همین حال، دولتها از پکن تا واشنگتن، از مقامات طالبان خواستهاند که یک دولت فراگیر تشکیل دهند. در مذاکرات صلح در دوحه که قبل از اوت 2021 برگزار شد، نمایندگان طالبان پیشنهاد کردند که قدرت را با جناح های مخالف خود به خاطر پایان دادن به درگیری ها تقسیم کنند. اما از زمان پیروزی در جنگ، آنها این حق را برای خود محفوظ می دانند که سیاستمدارانی را که در گروه طالبان نیستند از کابینه کنار بگذارند. رهبران طالبان شکایت دارند که دولت فراگیر چیزی بیش از یک بحث مبهم نیست که می تواند به معنای هر چیزی باشد، از مشارکت گسترده تر در حکومت برای مردان گرفته تا حضور شخصیت های سیاسی از دولت قبلی. بنابراین افغانستان همچنان در بن بست باقی خواهد ماند و مسیر واقع بینانه ای برای دولت وجود نخواهد داشت که بتواند از وضعیت نابسامان فعلی خلاص شده و از دام تحریم ها بگریزد و در سازمان ملل متحد به رسمیت شناخته شود. مقامات طالبان از مصالحه در موضوعاتی که جایگاه آنها را نزد حامیان اصلی اش تضعیف می کند و به نظر ایشان عدول از ارزش های اسلامی است، امتناع می…
دریافت اشتراک
جهت مشاهده این مطلب لطفا اشتراک تهیه کنید یا با حساب کاربری سازمانی وارد شوید.
در رصدخونه می توانید به ازاء به اشتراک گذاری رصدهای اقتصادی، سیاسی، فرهنگی و…به رصد سایر افراد دسترسی داشته باشید.