با وجود پیچیدگی و درهمتنیدگی اوضاع ژئوپلتیک سوریه از زمان استقلال این کشور تا به امروز و به ویژه پس از تقریبا نیم قرن حکومت حزب بعث، تحولات پس از وقایع 2011 پیچیدگی ها را بیشتر کرده است. حضور گروههای مسلح و تروریستی، مذاکرات ناموفق ژنو، توافقات آستانه 2017 و سوچی و اصرار بشار اسد بر ماندن در قدرت همگی سوریه را در بحران سیاسی فرو برده است. گروههای مخالف مسلح گوناگونی مانند «ارتش آزاد سوریه»، «احرار الشام»، «فیلق الشام»، نیروهای کرد قسد، برخی از جهادگرایان ازبکستانی و اویغور و تروریستهای بسیاری از کشورهای جهان در سوریه قدرت گرفتهاند. فروپاشی دولت بشار اسد با توجه به شخصیت وی که همواره برای بقای خود تلاش کرده است، برای عقل جمعی جهان عرب گیجکننده و موجب تشویش بیشتر در سطح ملی و رفتار سیاسی اکثریت کشورهای منطقه شده است. اسد مانند پدرش پس از اعتراضات 2011 با چالشهای بزرگی رو به رو شد و وزیران و سفیران از وی روی گرداندند و برخی از شخصیت های مهم وی در انفجارها کشته شدند و در محاصره منطقهای و بینالمللی قرار گرفت و گروههای مخالف مسلح متعددی در داخل سوریه با حمایت مالی و تسلیحاتی، نظام او را فلج کردند و مانع از اعمال قدرت او در سراسر کشور شدند. بشار اسد با استفاده از مکانیزمهایی توانست نظام خود را حفظ کند و با حمایت روسیه و ایران از فروپاشی نجات یابد. این در حالی است که مقایسه این وضعیت با اتفاقات اخیر، که در کمتر از دو هفته منجر به فرار و خروج او و خانوادهاش به روسیه شد، باعث می شود این امرجای تأمل دارد. در این وضعیت پیچیده باید به تغییرات بزرگ منطقهای و بینالمللی اشاره کرد که در دوره اولیه وجود نداشتند و از جمله آنها جنگ روسیه و اوکراین، معاهدات ابراهیم، طوفان الاقصی و فروپاشی زیرساختهای نظامی حزبالله است.…
دریافت اشتراک
جهت مشاهده این مطلب لطفا اشتراک تهیه کنید یا با حساب کاربری سازمانی وارد شوید.
در رصدخونه می توانید به ازاء به اشتراک گذاری رصدهای اقتصادی، سیاسی، فرهنگی و…به رصد سایر افراد دسترسی داشته باشید.