این گزارش می‌پرسد که چگونه فعالان جنبش زنان در جریان ظهور دین در سیاست و افول دموکراسی، درباره ادعاهای برابری جنسیتی مذاکره می‌کنند و تجربیات آنها چه دیدگاه‌هایی برای مقابله با واکنش‌های منفی امروز ارائه می‌دهد. در بسیاری از کشورها، حرکت ضد حقوق برابری جنسیتی اغلب با نفوذ مذهب سیاسی شده تقویت می‌شود و بخشی از یک تهدید گسترده‌تر برای دموکراسی است. با این حال، بسیاری از جنبش‌های زنان، و آن‌هایی که متعهد به فمینیسم هستند، عمیقاً روی دموکراسی متمرکز شده‌اند. وقتی فضای دموکراتیک ضعیف است، توانایی زنان برای به چالش کشیدن اقتدار دینی و ترویج برابری جنسیتی با مانع مواجه می‌شود، زیرا آنها نمی‌توانند به طور ایمن از اقدامات جمعی دفاع کنند یا در آن شرکت کنند، بحث عمومی محدود شده و توسل به عدالت عاری از تبعیض کمتر محتمل است. این تحقیق بر اساس بررسی منابع ثانویه و مصاحبه با ۱۱ فعال فمینیست از ۹ کشور آرژانتین، بنگلادش، هند، ایران، مالزی، مکزیک، پاکستان، سودان و بریتانیا انجام شده است. در سطح جهانی، پیشرفت به سمت دموکراسی متوقف شده است. به جای تعمیق دموکراسی، بسیاری از زمینه ها با محدودیت هایی در فضای مدنی و چرخش به سمت سیاست‌گذاری طردکننده مواجه هستند. حتی تحت چنین محدودیت‌هایی، جنبش‌های زنان فضاهای گفتمانی موازی را برای حفظ فرهنگ دموکراتیک ایجاد می‌کنند. پذیرش عمومی ناسیونالیسم مذهبی و تأیید مجدد هنجارهای جنسیتی پدرسالارانه در زمینه های مسیحی، هندو و مسلمان. برای جنبش های زنان، پیشرفت به سوی برابری جنسیتی در هنگام مبارزه با اقتدار مذهبی نهادینه شده سیاسی، به ویژه در مورد مسائل اعتقادی که باورهای عمیق مذهبی را به چالش می کشد، چالش برانگیزتر بوده است. برخی از کشورهای مورد بحث در این گزارش درجات مختلفی از عقب‌نشینی دموکراتیک را تجربه کرده‌اند، در حالی که برخی دیگر از کشورهای خودکامه هستند که در برابر فشارهای دموکراسی‌سازی مقاومت کرده‌اند. هیچ یک فضاهای مدنی کاملاً…
دریافت اشتراک
جهت مشاهده این مطلب لطفا اشتراک تهیه کنید یا با حساب کاربری سازمانی وارد شوید.
در رصدخونه می توانید به ازاء به اشتراک گذاری رصدهای اقتصادی، سیاسی، فرهنگی و…به رصد سایر افراد دسترسی داشته باشید.