معابد آتشین زرتشتیان، که توسط کسانی که خود را پارسی یا مردم فارس می‌نامند، مورد احترام قرار می‌گیرند، با آثار هنری منحصر به فرد خود که خاطرات بین النهرین باستان را به یاد می‌آورد، متمایز می‌شوند: گاو‌های بالدار غول پیکر با سر انسان و پرندگان با تنه و سر انسان. این موجودات را می‌توان به معماری آشوری قرن ۸ قبل از میلاد در سرزمین‌هایی که ما اکنون عراق مینامیم، ردیابی کرد. آن‌ها در نهایت تا قرن ۵ قبل از میلاد به ایران رفتند. حیوانات خارق العاده، قدرت گاو‌ها و عقاب‌ها را با هم ترکیب کردند و به عنوان خدمتکاران «یک خدای واقعی» دیده می‌شوند. این یک‌ایده انقلابی در دنیای باستانی همه چند خدایی و بت پرست بودند، محسوب می‌شود. خدایان در آن زمان با تصاویر نشان داده می‌شدند و در معابد قرار داشتند. اما پارسیان برای نشان دادن اهورا مزدای بی‌شکل، آتش را انتخاب کردند، کسی که اطاعت را طلب نمی‌کند. توحید فارسی بر جامعه‌یهودی که در آن زمان در بابل تبعید شده بود، تأثیر گذاشت. یهودیان به دنبال روایتی برای متحد کردن اقوام آواره بودند و از‌اندیشه‌های فارسی مانند بهشت، شیطان و روز قیامت الهام گرفته بودند. اگرچه خدای‌یهودی حسود خواهد بود اما به دنبال وفاداری و تسلیم مطلق است. بنابراین کتاب مقدس‌یهودی متولد شد که بعداً به عهد عتیق مسیحیان تبدیل شد و بر داستان‌های ذکر شده در قرآن تأثیر گذاشت. جهان منشأ این داستان‌ها را فراموش کرده است اما آن‌ها هنوز در هند زنده مانده‌اند، سرزمینی که به همه ادیان البته به صورت مشروط پناه داده است. پذیرش طبقه برای زنده ماندن طبق افسانه‌ها، در قرن شانزدهم میلادی، که در آثاری مانند قیسه سنجان (اسطوره سنجان) مستند شده است، پارسی‌ها بیش از هزار سال پیش به ساحل گجرات رسیدند و از مهاجمان عربی پناه گرفتند. پادشاهان محلی هند، پراتیهارا‌ها و سولانکی‌ها، تمایلی به پذیرش آن‌ها به…
دریافت اشتراک
جهت مشاهده این مطلب لطفا اشتراک تهیه کنید یا با حساب کاربری سازمانی وارد شوید.
در رصدخونه می توانید به ازاء به اشتراک گذاری رصدهای اقتصادی، سیاسی، فرهنگی و…به رصد سایر افراد دسترسی داشته باشید.