در حالی که طالبان حکومت خود را در افغانستان تثبیت میکنند، زنان با تهدیدات بیسابقهای برای حقوق و معیشت خود مواجه هستند. دولت طالبان که توسط زنان افغانستان و کارشناسان بینالمللی به عنوان آپارتاید جنسیتی توصیف شده است، یادآوری شکنندهای از وضعیت شکننده برابری جنسیتی، نه تنها در منطقه بلکه در سطح جهانی، است. با این حال، جامعه بینالمللی، که به طور آزادانه به عنوان مجموعهای از کشورهای عضو سازمان ملل تعریف شده است، خود را قادر به ظهور به عنوان یک صدای قدرتمند و متحد برای زنان افغانستان با وجود تعهدات اعلام شده خود به برابری جنسیتی نمیداند. سالهاست که کنوانسیونها و اعلامیههای بینالمللی به عنوان راهی الهام بخش، عمل میکنند و دستورالعملها و اصول را با هدف حفاظت از حقوق زنان در سراسر جهان ارائه میدهند. اکنون افرادی که این استانداردهای بینالمللی را نوشتند و از آنها حمایت کردند باید آنها را به اقدامات مشخصی برای مقابله با شدیدترین بحران حقوق زنان در جهان تبدیل کنند. این تلاشها باید شامل کدگذاری آپارتاید جنسیتی به عنوان یک جرم علیه بشریت و تعقیب افغانستان در دادگاه بینالمللی جنایی باشد. چارچوبهای حقوقی بینالمللی علیرغم گزارشهای انتقادی سازمانهای برجسته بینالمللی مانند عفو بینالملل، دیدهبان حقوق بشر و گزارشگر ویژه سازمان ملل متحد در مورد وضعیت حقوق بشر در افغانستان، وضعیت زنان و دختران در این کشور به سرعت در حال بدتر شدن است. تاکنون خواستهها و اعتراضات زنان افغانستانی نتوانسته پاسخ قوی از مکانیسمهای حقوقی، تعهدات یا کنوانسیونهای بینالمللی موجود را به دست آورد. پر کردن شکاف حقوق اساسی بشر که زنان افغانستان خواستار آن هستند، در کنوانسیون رفع همه اشکال تبعیض علیه زنان (CEDAW)، پیمان بینالمللی حقوق مدنی و سیاسی، پیمان بینالمللی حقوق اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی و جاهای دیگر به وضوح تعریف شده است. این چارچوبهای محوری، دولتها و نهادهای بینالمللی را ملزم میکند تا به طور فعال نیازهای زنان…
دریافت اشتراک
جهت مشاهده این مطلب لطفا اشتراک تهیه کنید یا با حساب کاربری سازمانی وارد شوید.
در رصدخونه می توانید به ازاء به اشتراک گذاری رصدهای اقتصادی، سیاسی، فرهنگی و…به رصد سایر افراد دسترسی داشته باشید.