توافق جامع راهبردی ایران و روسیه: باید توجه داشت که سند مورد بحث، در مورد یک مشارکت فراگیر و همه‌جانبه صحبت می‌کند. این نشان می‌دهد که علاوه بر بندها و مواد علنی که توسط روسای جمهور روسیه و ایران، ولادیمیر پوتین و ابراهیم رئیسی، در پی مذاکرات در کرملین امضا شده‌اند، عناصر زیادی وجود دارند که علنی نشده‌اند. مشارکت فراگیر شامل همه آنچه که در سند به طور آشکار ذکر شده است، می‌شود و روابط دیپلماتیک، اقتصادی، فرهنگی و اجتماعی و همچنین آنچه که ذکر نشده است را در بر می‌گیرد. این سند همکاری صنعتی و نظامی را اعلام می‌کند، اما جنبه‌های غیرعلنی نیز وجود دارند که اتحاد استراتژیک روسیه و ایران را واقعاً فراگیر می‌سازند. مهمترین عنصر، همکاری است که ایران را به یک متحد نظامی تمام عیار روسیه تبدیل می‌کند. ما شاهد شکل‌گیری یک بلوک نظامی-استراتژیک اوراسیایی از کشورهای مستقل و قدرتمند هستیم که این امر نه تنها توانایی‌های آنها را جمع نمی‌زند، بلکه آنها را ضرب می‌کند. در وهله اول، بحث بر سر «چتر هسته‌ای» است - یعنی حمایت هسته‌ای روسیه از ایران در صورتی که ایران درگیر درگیری نظامی شود. در عین حال، احتمالاً پیش‌بینی می‌شود که ایران به روسیه اجازه استقرار پایگاه‌های نظامی در اقیانوس هند را بدهد و بدین ترتیب، هدف استراتژیک دیرینه روسیه - دسترسی به آبهای گرم و اقیانوس - محقق شود. روسیه برای رسیدن به این منظور، در طول تاریخ جنگ‌های بیشماری با ترکیه و ایران داشته است. امروزه ما(روسیه) فرصت تاریخی بی‌نظیری برای دستیابی به این هدف مهم ژئوپلیتیکی - ادغام در امتداد نصف‌النهار، در محور شمال-جنوب - داریم. و این را می‌توان بدون جنگ، تجاوز، استعمار و تلفات انسانی، از طریق اتحاد و دوستی انجام داد. در توافقنامه، کریدور حمل و نقل شمال- جنوب نقش بسیار مهمی ایفا می‌کند؛ از یک سو ایران را به قلمرو وسیع اوراسیای شمال…
دریافت اشتراک
جهت مشاهده این مطلب لطفا اشتراک تهیه کنید یا با حساب کاربری سازمانی وارد شوید.
در رصدخونه می توانید به ازاء به اشتراک گذاری رصدهای اقتصادی، سیاسی، فرهنگی و…به رصد سایر افراد دسترسی داشته باشید.