1) امنیت و فضای اعتراض مهم ترین نیاز معترضان ایرانی است و ایجاد این فضا با توجه به رفتار حاکمیت ایران در خیابان ،یک چالش مهم برای ایالات متحده آمریکاست . مسئولان ایالات متحده ،عملا ابزار کارآمدی جز تحریم های نفتی و ارزی برای این کار در دسترس ندارند .استفاده از گزینه و ابزارهای نظامی نیز ریسک سیاسی بالایی دارد که مانع از استفاده از این گزینه می شود . 2) استفاده از گزینه تحریم علیه سازمان ها و نهاد های جمهوری اسلامی من جمله زندان اوین هم گزینه قابل قبولی نیست، زیرا اساسا دولت ایران و مقامات ارشد سپاه پاسداران در ایالات متحده حسابی ندارند. 3) ایالات متحده باید همچون اتحادیه اروپا ،نیروهای سطح پایین نهاد امنیتی ایران همچون شبه نظامیان ، لباس شخصی ها و مجریان قانون که از مسئولان ارشد جمهوری اسلامی دستور می گیرند را با استاندارد های حقوقی پایین تر از تحریم های جهانی ،تحت تحریم قرار دهد و از این سلاح برای تغییر رفتار افسران و نیروهای سرکوب سطح خیابان استفاده کند. 4) مقدار قابل توجهی فیلم ویدئویی از سرکوب نیروهای جمهوری اسلامی ،توسط خود شهروندان ایرانی گرفته شده است .وزارت خارجه ایالات متحده باید پلتفرم هایی مثل اینستاگرام و توییتر را تقویت کند تا با ارسال این ویدئوها توسط ایرانیان ،جمع آوری اطلاعات و شناسایی نیروهای سرکوب راحت تر گردد و از این طریق کسانی که مرتکب خشونت می شوند فورا شناخته شده و محل زندگی شان مشخص شود . اسامی این افراد میتواند توسط وزارت امور خارجه ایالات متحده در یک دفتر جمع آوری و ثبت شود و صورتی که این افراد مجدد ظاهر شوند ، نام آنها از طریق وزارت خزانه داری وارد لیست تحریم ها گردد. 5) اسامی تکراری باید وارد تحریم های بین المللی گردند. نامگذاری سپاه قدس به عنوان سازمان تروریستی یک اقدام منحصر به فرد در…
دریافت اشتراک
جهت مشاهده این مطلب لطفا اشتراک تهیه کنید یا با حساب کاربری سازمانی وارد شوید.
در رصدخونه می توانید به ازاء به اشتراک گذاری رصدهای اقتصادی، سیاسی، فرهنگی و…به رصد سایر افراد دسترسی داشته باشید.