این پژوهش سیر تحول تشکیلات روحانیت شیعه در جمهوری اسلامی ایران را از سال 1979 تحلیل می‌کند و چشم‌انداز دوام رژیم کنونی را ارزیابی می‌کند. ماهیت، نقش، شیوه کار و منابع مراکز مختلف قدرت روحانی را بررسی می کند، مسائل عمده اختلافات جناحی را مورد توجه قرار می دهد و جهت گیری های احتمالی سیاست داخلی و خارجی نخبگان روحانی در دوران پس از خمینی را شناسایی می کند. این مطالعه همچنین شامل تحلیل های دقیقی از ترکیب، سلسله مراتب و سازماندهی این تشکیلات است و وضعیت کنونی و نقش سیاسی احتمالی جناح های روحانی در آینده را مورد بررسی قرار می دهد. این گزارش تا حدی مبتنی بر مصاحبه با ایرانیان آگاه و دیگران، از جمله بسیاری از روحانیون شیعه و دیگر کارگزاران مذهبی است و با تجزیه و تحلیل ادبیات منبع باز به زبان های محلی و غربی تکمیل شده است. نویسنده پیشنهاد می کند که اگرچه تغییر عمده در موضع ایران در قبال ایالات متحده در دوره بلافاصله پس از خمینی بعید است، ایالات متحده باید برای ایجاد رابطه کاری با ایران تلاش کند. چنین رابطه ای مطلوب است زیرا ممکن است ایران را از لغزش به مدار شوروی بازدارد و از سبقت گرفتن از دیگر کشورهای خلیج فارس منصرف شود و ایران از نظر جمعیت، قدرت اقتصادی و نظامی و موقعیت ژئواستراتژیک مهمترین کشور خلیج فارس است. این گزارش قدیمی است و تکمیل گزارش ها از آن بهره برداری شده است.
دریافت اشتراک
جهت مشاهده این مطلب لطفا اشتراک تهیه کنید یا با حساب کاربری سازمانی وارد شوید.
در رصدخونه می توانید به ازاء به اشتراک گذاری رصدهای اقتصادی، سیاسی، فرهنگی و…به رصد سایر افراد دسترسی داشته باشید.