هنگامی که ترامپ رئیس جمهور آمریکا بود در سال 2020 در مقابل مجمع عمومی سازمان ملل اعلام کرد آمریکا سرنوشت خود به عنوان ایجاد کننده صلح را محقق خواهد کرد اما این صلح با استفاده از زور محقق می شود. در واقع این نگاه ترامپ همان نگاه رؤسای جمهور پیشین آمریکا مانند جورج واشنگتن و تئودور روزولت بوده است. این نگاه ترامپ در 16 ماه اخیر از دوره ریاست جمهوری اش تأثیرهایی داشت و برای نمونه منجر به توافقنامه های ابراهیم، ایجاد روابط اقتصادی میان کوزوو و صربستان، حل اختلافات میان قطر و 4 کشور عربی دیگر منتهی شد. این راهبرد ترامپ منجر به عدم ایجاد جنگ و محدود شدن گزینه های رقبای آمریکا شد و در این دوره آمریکا یک جنگ را هم توانست با موفقیت به پایان برساند و آن پیروزی بر داعش و از بین بردن رهبر آن ابوبکر البغدادی بود. البته ترامپ تلاش نکرد باور خود را در نهاد سیاست خارجی آمریکا نشر دهد زیرا وی به باور خاصی و به نگرش خاصی در سیاست خارجی پایبند نبود و فقط بر اساس اصول و مبادی موجود و کلاسیک در آمریکا پیش می رفت. در واقع شعار دولت وی عبارت از اولویت اول قرار دادن آمریکا بود اما به معنای تنهایی آن هم نبود و به همین دلیل در دوره وی همکاری آمریکا با رژیم صهیونیستی و کشورهای حاشیه خلیج فارس تقویت شد. می توان گفت سیاست خارجه ترامپ در نتیجه کمبودهای ناشی از جهان گرایی و نئولیبرالیسم بروز پیدا کرد؛ این کمبودها باعث شدند بسیاری از رأی دهندگان آمریکا برای نمونه در زمینه هایی مانند تجارت آزاد، عوارض گمرکی این عقیده را داشته باشند که دولت های خارجی از این موارد برای ضربه زدن به منافع اقتصادی و امنیتی آمریکا استفاده می کنند. از سویی دیگر به رغم هزینه های نظامی بالا اما از دهه 90…
دریافت اشتراک
جهت مشاهده این مطلب لطفا اشتراک تهیه کنید یا با حساب کاربری سازمانی وارد شوید.
در رصدخونه می توانید به ازاء به اشتراک گذاری رصدهای اقتصادی، سیاسی، فرهنگی و…به رصد سایر افراد دسترسی داشته باشید.