در ماه آوریل، ایالات متحده قانونی را تصویب کرد که برنامه اشتراک‌گذاری ویدیوی محبوب TikTok را در این کشور ممنوع می‌کند مگر اینکه این برنامه ظرف یک سال توسط شرکت مادر چینی ByteDance واگذار شود. این در حالی است که TikTok حدود ۱۷۰ میلیون کاربر در ایالات متحده دارد، از جمله صاحبان مشاغلی که برای درآمد به آن وابسته هستند. تهدید به ممنوعیت TikTok منعکس‌کننده رقابت فزاینده ایالات متحده و چین است. این تهدید نشان می‌دهد که توازن قدرت به نفع دولت‌ها نسبت به شرکت‌های چند ملیتی تغییر می‌کند. برتری دولت ملی همیشه امری مسلم نبوده است. به طور مثال، عضویت کشورهایی چون بریتانیا در اتحادیه اروپا باعث از دست دادن استقلال ملی شد. همچنین شرکت‌های چندملیتی توانستند از طریق تأثیر قابل توجه خود بر اقتصاد، دولت‌ها را تحت فشار قرار دهند.واکنش به این تجاوز به حاکمیت ملی کاملاً قابل درک بود. چرا باید اراده مردم که از طریق صندوق‌های رأی در یک دموکراسی پارلمانی بیان می‌شود، توسط «بوروکرات‌های بی‌چهره» در بروکسل محدود شود؟ و چرا باید سیاست داخلی و بین‌المللی یک کشور تابع منافع شرکت‌های چندملیتی (MNC) باشد که یک کشور را در مقابل کشور دیگر بازی می‌کنند؟ اکنون و در دو دهه بعد، دولت-ملت قوی‌تر از همیشه به نظر می‌رسد، زیرا دولت‌ها دوباره خود را در مقابل شرکت‌ها مطرح کرده‌اند و امنیت ملی به طور فزاینده‌ای بر ملاحظات اقتصادی اولویت دارد. در حالی که وابستگی متقابل اقتصادی تضمینی در برابر بروز درگیری‌های مسلحانه نیست، جداسازی اقتصادی یا «ریسک زدایی» می‌تواند با کاهش هزینه خصومت بین کشور‌ها، احتمال جنگ را افزایش دهد. کمبود نسبی نیرو‌های متقابل برای کنترل دولت-ملت‌ها، اعم از نهاد‌ها، شرکت‌ها، باور‌های مشترک یا اهداف مشترک، به نیاز فوری برای ایجاد پل‌ها و تقویت وابستگی متقابل بین دولت‌ها اشاره می‌کند. فقدان ساختار‌های حکمرانی جهانی اگر قبلاً در مورد اثربخشی نهاد‌ها و چارچوب‌های جهانی در حفظ صلح…
دریافت اشتراک
جهت مشاهده این مطلب لطفا اشتراک تهیه کنید یا با حساب کاربری سازمانی وارد شوید.
در رصدخونه می توانید به ازاء به اشتراک گذاری رصدهای اقتصادی، سیاسی، فرهنگی و…به رصد سایر افراد دسترسی داشته باشید.