به عنوان بخشی از تهاجم به غزه در اکتبر ۲۰۲۳، نیروهای مسلح اسرائیل چندین بار و هر بار برای چند ساعت، تمام ارتباطات تلفنی و اینترنتی این منطقه را قطع کردند که تأثیر فوری بر گزارش‌های رسانه‌ای از درگیری داشت و جریان مداوم انتقال تصاویر و ویدیوهای به‌روزرسانی‌شده را متوقف می‌کرد. ایلان ماسک در یک رشته توییت در توئیتر به درخواست‌ها برای تسهیل دسترسی به اینترنت از طریق شبکه‌ی ماهواره‌ای استارلینک (که ماسک نیز مالک آن است) پاسخ داد و اظهار داشت که «استارلینک از اتصال به سازمان‌های امدادی بین‌المللی به رسمیت شناخته شده در غزه پشتیبانی خواهد کرد.» ماسک در اوکراین نیز واکنش مشابهی نشان داده بود، جایی که پایانه‌ها و اتصالات استارلینک، ارتش اوکراین را در عملیات خود در اوایل سال ۲۰۲۲ قدرتمند ساخت. از برخی جهات، این دو رویداد - قطع ارتباطات تلفنی و اینترنتی توسط نیروهای مسلح و پیشنهاد یک شرکت خصوصی برای تأمین نیازهای خدماتی - نه جدید هستند و نه تعجب‌آور. کانال‌های اطلاعاتی همواره جنبه‌ی مهمی از هر درگیری بوده‌اند، و دولت‌ها مدت‌هاست که مسیرهای ارتباطی استراتژیک دشمنان خود را برای به دست آوردن مزیت نظامی، هدف قرار داده‌اند. در حالی که هم‌زمان فناوری‌ها و فرآیندهای ارتباطی خود را نیز توسعه و تقویت می‌کنند. در عصر دیجیتال، خاموشی‌های عمدی اینترنت، هم برای تسهیل مانورهای نظامی و هم برای اینکه دولت‌های اقتدارگرا بتوانند مخالفت‌ها یا اعتراضات مردمی را تضعیف و سرکوب کنند، مکرراً رخ می‌دهند. به همین ترتیب، شرکت‌های خصوصی قرن‌هاست که بازیگران مهمی در درگیری‌ها بوده‌اند و از یک طرف یا طرف دیگر، پشتیبانی لجستیکی، تسلیحاتی و سایر تجهیزات پیشرفته‌ی فناوری را ارائه می‌دهند و برخی در پیامدهای ژئوپلیتیکی این پشتیبانی‌ها، به دلیل تهاجم طرف دیگر، گرفتار می‌شوند. با این حال، در «عصر اینترنت»، تفاوت‌های کیفی در میزان تأثیرگذاری مستقیم یا غیرمستقیم بازیگران غیردولتی - مانند شرکت‌های فناوری و سازمان‌های غیرانتفاعی اینترنت - بر…
دریافت اشتراک
جهت مشاهده این مطلب لطفا اشتراک تهیه کنید یا با حساب کاربری سازمانی وارد شوید.
در رصدخونه می توانید به ازاء به اشتراک گذاری رصدهای اقتصادی، سیاسی، فرهنگی و…به رصد سایر افراد دسترسی داشته باشید.