پس از سقوط دمشق، رسانه‌ها به سوی اردوگاه فلسطینی یِرموک در دمشق رفتند تا میزان خرابی‌های وارده بر بزرگترین اردوگاه آوارگان فلسطینی در سوریه را مستندسازی کنند. این اردوگاه در آن زمان حدود 250 هزار فلسطینی و بیش از ربع 250 هزار سوری را در خود جای داده بود. نشانه‌های ویرانی گسترده در اردوگاه یرموک به وضوح قابل مشاهده است. تصاویر منتشر شده، صحنه‌هایی از خرابی را نشان می‌دهند که تا حد زیادی شبیه به آن چیزی است که در حال حاضر در نوار غزه می‌بینیم. این گزارش میزان خرابی‌های این اردوگاه را با خرابی‌های ناشی از جنگ ویرانگر رژیم صهیونیستی در نوار غزه مقایسه می‌کند تا به بررسی شباهت‌های بین این دو مکان و تأثیر آن بر هویت مناطق هدف و ارتباط آن با حافظه فلسطینی ها بپردازد. با وجود تفاوت مسئله سوریه و مسئله فلسطین که اولی نتیجه‌ی قیام مردمی برای تغییر یک حکومت است، در حالی که جنگ علیه جغرافیای فلسطین اساسا استعماری است و هدف آن وجود و هویت فلسطینیان است. اما وجه مشترکی بین آنها وجود دارد: استفاده از بمباران سیستماتیک به عنوان ابزاری برای سرکوب، خاموش کردن صداها و تحمیل سلطه. این رویکرد در تصاویر ویرانی عظیم در هر دو اردوگاه یرموک و نوار غزه آشکار است. ارتش سوریه و ارتش اشغالگر هر دو از سلاح‌های ممنوعه بین‌المللی برای تحمیل واقعیت جدیدی از جنگ استفاده کردند که در درجه اول بر ویرانی مکان متمرکز است تا خرابی‌هایی از خود به جای بگذارد که جغرافیا را بازسازی کرده و هویت عمرانی و انسانی این مناطق را محو کند. در اردوگاه یِرموک، تصاویر کنونی ویرانی ناشی از بمباران اردوگاه توسط نیروهای سوریه با استفاده از هواپیماهای جنگی، موشک‌ها و بمب‌های بشکه‌ای است که ویرانی‌ای به بار آورده که زندگی را در اردوگاه غیرممکن کرده است. همین سیاست سیستماتیک، با تفاوت در تنوع سلاح‌های مخرب، در مورد…
دریافت اشتراک
جهت مشاهده این مطلب لطفا اشتراک تهیه کنید یا با حساب کاربری سازمانی وارد شوید.
در رصدخونه می توانید به ازاء به اشتراک گذاری رصدهای اقتصادی، سیاسی، فرهنگی و…به رصد سایر افراد دسترسی داشته باشید.