۱) ورود شرکت اکتشافات نفت و گاز اینرجین مستقر در بریتانیا و عملیات حفاری در نزدیکی منطقه دریایی مورد مناقشه در شرق مدیترانه بار دیگر تنش بین اسرائیل و لبنان را برانگیخت و نماینده آمریکا را وادار به بازگشت به روند میانجی گری کرد. حفاری در میدان کاریش در آب های سرزمینی شمالی اسرائیل در فاصله دو مایلی جنوب لبنان به عنوان مرز دریایی جنوبی خود با اسرائیل در نظر گرفته ، آغاز شده است
۲) لبنان به سرعت خواستار میانجی گری فوری آمریکا برای حل این اختلاف شد و حزب الله به شدت این موارد را تحت نظر دارد. حزب الله تهدید کرده است که در صورت لزوم برای حفاظت از حقوق سوخت های فسیلی لبنان به زور متوسل خواهد شد، همچنین یک مقام حزبی را برای نظارت بر این پرونده منصوب کرده است
۳) در حال حاضر اسرائیل و لبنان به دنبال حل قضیه از طریق مذاکره هستند و علی رغم تهدیدهای حزب الله، این حزب انگیزه زیادی برای درگیری نظامی با اسرائیل ندارد. اختلافات فعلی پانزده سال است که در جریان است. کشف دو میدان گازی بزرگ در سواحل شمال اسرائیل و تخمین های سازمان زمین شناسی ایالات متحده مبنی بر اینکه این حوزه می تواند ۱.۷ میلیارد بشکه نفت قابل استحصال و ۳۴.۵ تریلیون متر مکعب گاز را در خود داشته باشد، باعث شد توجهات به این منطقه جلب شود
۴) اسرائیل به سرعت بخشی از آب های ساحلی شمالی خود را به بلوک های اکتشاف نفت و گاز تبدیل کرد. به طور قابل توجهی لبه های شمال این بلوک در زاویه ای قرار داشتند که به نظر می رسید در مرز با لبنان قرار می گیرد. این خط همچنین مطابق با ردیفی از شناورهایی بود که نیروی دریایی اسرائیل سال ها قبل به طور یکجانبه در ساحل گذاشته بود، که نشان دهنده محیطی بود که کشتی های مستقر در لبنان نمی توانستند از آن عبور کنند
۵) در اکتبر ۲۰۱۰ لبنان ادعای خود را برای ایجاد مرز دریایی جنوبی با اسرائیل به سازمان ملل متحد ارائه کرد. این خط از راس ناقوره که مرز زمینی ساحلی بین لبنان و اسرائیل را مشخص می کند به نقطه ۲۳ ختم می شود. این نشان می دهد هر دو طرف در مورد مسیر مرزی مشترک دریایی خود در یک توافق ناگفته بالفعل قرار دارند. اما هشت ماه بعد اسرائیل نسخه خود را ارائه داد و این نسخه ادعایی اسرائیل منجر به مثلث باریکی از آب های مورد مناقشه به وسعت حدود ۸۶۰ کیلومتر مربع شد. در سال ۲۰۱۲ فردریک سی هوف، میانجی آمریکایی راه حلی میانه را برای حل اختلاف ارائه کرد. هوف ۵۵ درصد از ۸۶۰ کیلومتر مربع مورد مناقشه را به لبنان و ۴۵ درصد باقی مانده را به اسرائیل داد. لبنان این پیشنهاد را نپذیرفت و در سال ۲۰۲۰ تفسیر جدیدی از مرزهای دریایی خود ارائه کرد. این تفسیر جدید ۱۴۳۰ کیلومتر مربع دیگر به ادعاهای لبنانی ها اضافه کرد
۶) رهبران سیاسی کهنه کار لبنان یعنی میشل عون، نجیب میقاتی و نبیه بری به نظر می رسد موضع محتاطانه تری نسبت به این ادعای جدید داشته باشند. اگر آن ها این ادعای جدید را تصویب کنند، ایالات متحده به طور قطع میانجیگری خود را کنار می گذارد و اختلافات بدون راه حل باقی می مانند. در این شرایط لبنان بازنده اقتصادی خواهد بود زیرا تا زمان حل اختلاف امکان بهره برداری از این میادین وجود ندارد اما اسراییل میادین دیگری دارد که مورد استفاده قرار دهد. با توجه به عواقب ناخوشایند این ادعای جدید به نظر می رسد لبنان در حال نزدیک شدن به یک توافق داخلی برای ادامه مذاکرات بر اساس همان خط ۲۳ باشد
۷) حزب الله تحولات را زیر نظر دارد اما تاکنون مسیر حرکت را به دولت واگذار کرده است. اما هشدار داده است که در مقابل غارت ثروت لبنان سکوت نخواهد کرد. با این حال این حزب علاقه ای به جنگ ندارد و منتظر تحولات خواهد ماند. گزینه های کمی در مقابل حزب الله قرار دارد. یکی از ان ها احتمالا استقرار پهپادها در محل حفاری باشد. اگر حزب الله تصمیم به رویارویی بگیرد احتمالا از پهپادهای نظامی برای حمله به سکوها استفاده می کند. اما اقدام نظامی گسترده از سوی حزب الله بعید به نظر می رسد. لبنان باید به گزینه های جایگزین بهتر فکر کند و به توافقات پیشین بر مبنای خط ۲۳ بازگردد تا بتواند به معامله ای منصفانه دست یابد که به بیروت اجازه می دهد از ذخایر سوخت های فسیلی که به شدت مورد نیاز است استفاده کند