مذاکراتی که در آوریل ۲۰۲۵ بین عباس عراقچی، وزیر امور خارجه ایران، و استیو ویتکوف، فرستاده ویژه ایالات متحده به خاورمیانه، با میانجیگری عمان آغاز شد، ایران، ایالات متحده و اسرائیل را به لحظات حساسی در مورد آینده برنامه هستهای ایران نزدیکتر میکند. نتایج این مذاکرات تا حد زیادی تعیین خواهد کرد که آیا مسیر پیش رو به یک توافق سیاسی در مورد موضوع هستهای منجر میشود یا به یک حمله نظامی - اسرائیلی، آمریکایی یا مشترک - علیه تأسیسات هستهای ایران. در این مرحله، آشکار است که هم رهبری ایران، به ریاست آیتالله علی خامنهای، و هم دولت آمریکا، به رهبری رئیسجمهور دونالد ترامپ، یک راهحل سیاسی-دیپلماتیک برای موضوع هستهای را بر رویارویی نظامی ترجیح میدهند، زیرا نتایج و پیامدهای آن قابل پیشبینی نیست. رئیسجمهور ترامپ، ضمن رد نکردن احتمال حمله به تأسیسات هستهای ایران، بارها بر ترجیح خود برای ادامه رویکرد دیپلماتیک و دستیابی به یک راهحل سیاسی با تهران تأکید کرده است، مشروط بر اینکه به ایران اجازه توسعه سلاح هستهای داده نشود. علاوه بر این، تجدید مذاکرات بین تهران و واشنگتن و پیشرفتهای گزارششده پس از دورهای اولیه مذاکرات، نشاندهنده تمایل اساسی هر دو طرف برای نشان دادن انعطافپذیری در مواضع خود است. رهبر ایران، آیتالله خامنهای، مجبور شده است از موضعی که در ماههای اخیر داشت یعنی «نه جنگ و نه مذاکره»، عقبنشینی کند. تغییر در موضع آیتالله خامنهای - که تا همین اواخر با مذاکره با ایالات متحده مخالف بود و بر بیفایده بودن مذاکرات تأکید میکرد - را میتوان در درجه اول به تهدید نظامی معتبر علیه جمهوری اسلامی نسبت داد. آیتالله خامنهای متوجه شد که ایران در برابر حمله نظامی آسیبپذیر است و شانس چنین عملیاتی، که قبلاً بسیار پایین تلقی میشد، به دلیل غیرقابل پیشبینی بودن رئیسجمهور ترامپ و زیر سوال رفتن محدودیتهای آمریکا بر اقدامات اسرائیل، به طور قابل توجهی…
دریافت اشتراک
جهت مشاهده این مطلب لطفا اشتراک تهیه کنید یا با حساب کاربری سازمانی وارد شوید.
در رصدخونه می توانید به ازاء به اشتراک گذاری رصدهای اقتصادی، سیاسی، فرهنگی و…به رصد سایر افراد دسترسی داشته باشید.