سقوط هلیکوپتر ابراهیم رئیسی، رئیس جمهور ایران که بسیاری گمان می کردند جانشین احتمالی رهبر جمهوری اسلامی است، موجب فقدان وی شد. پیامدهایی برای سیاست داخلی رئیسی اولین رئیس جمهور ایران است که از سال ۱۹۸۱، زمانی که محمدعلی رجایی کمتر از یک ماه پس از تصدی این سمت در یک بمب گذاری ترور شد، جان خود را از دست داده است. طبق اصل ۱۳۱ قانون اساسی جمهوری اسلامی در صورت فوت یا ناتوانی، معاون رئیس جمهور – در این وضعیت محمد مخبر – حداکثر تا ۵۰ روز سرپرست خواهد بود. قرار است انتخابات با همکاری رئیس مجلس و رئیس قوه قضائیه برگزار شود. رئیسی در سال ۲۰۲۱ به قدرت رسید و انتظار می رفت که در سال ۲۰۲۵ مجدداً انتخاب شود. سه انتخابات سراسری که در چهار سال گذشته برگزار شده نشان دهنده پیامدهای سیاسی احتمالی مرگ او هستند اولاً، یکی از ویژگی‌هایی که در همه این انتخابات اخیر برجسته شده، محدود کردن رقابت سیاسی به اردوگاه محافظه‌کاران است، با رقابت‌هایی که تقریباً تماماً از گروه‌هایی تشکیل می‌شود که از طرفداران سرسخت ایدئولوژی اصلی جمهوری اسلامی در نظر گرفته می‌شوند. نهادهای نظارتی تمایل به رد نامزدی اصلاح طلبان یا معتدلان دارند، در حالی که فعالیت های سیاسی این چهره ها را محدود شده است. حتی برخی از محافظه‌کاران که بیشتر از جهت‌گیری دولت انتقاد می‌کنند، در نهایت از سیستم انتخاباتی حذف شده‌اند که فقط وفادارترین افراد را تحمل می‌کند. در نتیجه، تندروها قدرت را در تمام نهادهای نظام تثبیت کرده اند. نشانه اندکی وجود دارد که آنها تمایل دارند این کنترل را با اجازه دادن به برگزاری انتخابات رقابتی به خطر بیندازند، به ویژه که ساختار به طور مداوم بر خلوص نیروها تاکید دارد. ثانیاً، این حرکات حذفی مانع از جنگ در اردوگاه محافظه‌کاران نشده است. برخی از اختلافات ایدئولوژیک است، اما بسیاری از آنها بر اساس جنگ قدرت…
دریافت اشتراک
جهت مشاهده این مطلب لطفا اشتراک تهیه کنید یا با حساب کاربری سازمانی وارد شوید.
در رصدخونه می توانید به ازاء به اشتراک گذاری رصدهای اقتصادی، سیاسی، فرهنگی و…به رصد سایر افراد دسترسی داشته باشید.