برای دو دهه، صداهای تندرو در واشنگتن خواستار حمله ایالات متحده به برنامه هستهای ایران بودهاند و به مدت دو دهه، این خواستهها رد شدهاند. دلیل این امر این است که در بیشتر این مدت، استدلال علیه اقدام نظامی قانعکننده و ساده بود. قابلیتهای هستهای ایران هنوز در مراحل اولیه بودند. جامعه بینالمللی بر ضرورت اثبات صلحآمیز بودن نیتهای هستهای تهران متحد بود و بنابراین در تحریم کشور زمانی که مشخص شد نیتها صلحآمیز نیستند، بهطور معقولی با ایالات متحده همنظر بود. این تحریمها هزینههای بالایی را تحمیل کردند که جمهوری اسلامی را به مذاکرات واداشت. هنوز دلایل خوبی برای عدم بمباران ایران وجود دارد. حمله به این کشور، هرج و مرج و بیثباتی بیشتری به خاورمیانه تزریق خواهد کرد. این امر منابع قابل توجهی از ایالات متحده را در زمانی که واشنگتن میخواهد بر مناطق دیگر تمرکز کند، مصرف خواهد کرد. اگر حملات موفقیتآمیز نباشند، میتواند اعتبار ایالات متحده را تضعیف کند. احتمال شکست بالاست، حتی دقیقترین حملات ممکن است فقط زمان هستهای شدن ایران را به تأخیر بیندازند. بهترین و پایدارترین راهحل برای این مسئله، توافق دیپلماتیک است. امروز، استدلال علیه اقدام نظامی دیگر آنقدرها ساده نیست. برنامه هستهای ایران دیگر در مراحل ابتدایی نیست. در واقع، این کشور تقریباً همه چیزهایی را که برای ساخت سلاح نیاز دارد، در اختیار دارد. جامعه بینالمللی نیز اکنون در مورد فشار به رژیم ایرانی دچار تفرقه است. هنوز تحریمهای سختی بر ایران وجود دارد، اما این تحریمها بهطور مداوم توسط چین، هند و روسیه و دیگران نقض میشود. از سرگیری اجرای کامل تحریمها ممکن است اما به همکاری خاص چین نیاز دارد، آنهم در زمانی که پکن با خصومت دوحزبی از واشنگتن مواجه است. روابط روسیه با ایران نیز بهطور مشابه قویتر از دههها پیش شده است. انگیزههای تهران برای هستهای شدن هرگز به این اندازه افزایش نیافته و هزینههای…
دریافت اشتراک
جهت مشاهده این مطلب لطفا اشتراک تهیه کنید یا با حساب کاربری سازمانی وارد شوید.
در رصدخونه می توانید به ازاء به اشتراک گذاری رصدهای اقتصادی، سیاسی، فرهنگی و…به رصد سایر افراد دسترسی داشته باشید.