دل هاى ما به عنوان اهالى مصر پاره پاره می شود هنگامی که صدای زخمی ها و آسیب دیدگان فلسطینی در بیمارستان های غزه را می شنویم که امید دارند مقامات مصری ورود پیدا کنند تا آنان را به بیمارستان های مصر برای نجات جانشان انتقال دهند، پس از آن که درمان در بیمارستان های غزه به علت تبدیل شدنشان به گورستان هایی برای مردگان غیر ممکن شده است. اما این صداها پاسخی را در زمان ممکن برای خود پیدا نکرد زیرا مقامات مصری منتظر اجازه ای از رژیم صهیونیستی برای ورودشان به مصر هستند.
البته درست است مصر برخی از موارد را پذیرفت اما صدها نفر دیگر را به حال خود رها کرد تا جان خود را از دست دهند. اما آنچه که باعث بدتر شدن اوضاع شد اظهارات وزیر بهداشت مصر بود که طی آن گفت "تصميم ورود آسيب ديدگان به مصر دست اين كشور نيست بلكه دست طرف ديگرى است" كه وى نام آن را به صراحت نگفت!
درخواست از مصر فقط این نیست تا گذرگاه مرزی رفح را باز کند تا کمک های بشردوستانه به غزه برسد یا این که زخمی ها یا آسیب دیدگان برای درمان به مصر یا خارج از آن برای درمان بروند بلکه درخواست از آن مقابله با جنگ ظالمانه و جلوگیری از شهید شدن و زخمی شدن مردم غزه است یا این که این موضوع را تا حد ممکن کاهش دهد. برای غیر این موضوع توجیهی وجود ندارد زیرا پیش از آن مصر چنین کاری کرده بود و با قدرت در سال ۲۰۱۲ ورود پیدا کرد و جنگ علیه غزه را متوقف و از کشتارهای محتمل جلوگیری کرد.
کما این که مصر در زمان فعلی و صرف نظر از مشروعیت کسی که بر آن حکومت می کند، دارای ابزار کافی برای جلوگیری از این جنگ ظالمانه و توقف آن است و این موضوع نیازمند جنگی نیست که برای آن آماده نباشد یا تمایلی به آن نداشته باشد بلکه فقط "زهر چشم" گرفتن از طريق برخى از اقدامات جدى از جمله توقف برخى همكارى ها يا حتى فراخواندن سفير خود مانند اقدام برخى از كشورهاى عربى و غير عربى در اين زمينه هم كفايت مى كند و چنين اقداماتى باعث جنگ ميان اين كشورها و اين رژيم نشده است زيرا اردن كه هم مرز اين رژيم است، سفير خود را فراخواند و نشستى كه قرار بود بايدن در آن شركت كند را لغو كند و ضررى هم نديد بلكه توانست كمک های بشردوستانه ای را هم از طریق هوا برای غزه (از طریق هماهنگی با طرف صهیونیست) ارسال کند.
رسانه های رسمی و نیمه رسمی در مصر برای آنچه که نقش بزرگ مصر در کمک رسانی به غزه می نامند، تعریف و تمجید می کنند اما چنین رسانه هایی جایگاه مصر را نمی شناسند که زمانی رهبری جهان عرب را برعهده داشت و به صورت فوری برای پشتیبانی و نجات می شتافت. این رسانه ها فکر می کنند صرف رسیدن ماشین های کمک رسانی پس از دریافت اجازه از صهیونیست ها اوج پشتیبانی است و نمی داند نقش مصر بزرگ تر از این ها باید باشد. شکایت از کمبود کمک رسانی ها فقط محدود به اهالی غزه نمی شود بلکه سازمان های بین المللی مرتبط با امدادرسانی هم از ممانعت مصر از ورود ماشین ها و کمک ها از گذرگاه مرزی رفح یا بندر العریش شکایت دارند.
تصمیم های نشست عربی- اسلامی متضمن "شكستن محاصره غزه و تحميل ورود كمک های بشردوستانه عربی و اسلامی و بین المللی شامل غذا و دارو و سوخت به غزه به شکل فوری و دعوت از سازمان های بین المللی برای شرکت در این فرآیند و تأکید بر ضرورت ورود این سازمان ها به غزه و حمایت از کادرهای آنان و اجازه دادن به ایفای نقششان به طور کامل" بوده است. اما پس از گذشت روزها از اين نشست، اين تصميم اجرايی نشده است و اهالى غزه در مواجهه با مهاجرت اجبارى و نسل كشى -كه به بيماران و زخمى ها و كودكان نارس رسيد- تنها گذاشته شدند. درست است كه تعدادى ماشين حامل سوخت وارد غزه شد اما روشن است این موضوع بخشی از توافقی بود که برای مبادله اسیران صورت گرفت و به غیر از این که پاسخگوی نیازهای اساسی نیست، ورود آن ها هم با تأخیر همراه بود تا این که اصلا بیمارستان ها به دلیل توقف ژنراتورها دیگر توانایی خدمت رسانی نداشتند و پس از آن هم به بیمارستان ها توسط ارتش رژیم اشغالگر حمله شد و مصر می توانست ماشین های حامل سوخت را پیش از این ها وارد کند.
برخی ها این استدلال را می کنند علت این اقدام مصر کنترل رژیم صهیونیستی بر بخش شرقی گذرگاه است که تحت اشغال آن می باشد اما مصر می توانست با سازمان ملل یا نهادهای بشردوستانه مانند صلیب سرخ هماهنگی کند یا حداقل اجازه ورود ماشین های مرتبط با نهادهایی را می داد که خودشان مسئولیت ورود به غزه را برعهده می گیرند.
در ۷ نوامبر سال جاری سندیکای روزنامه نگاران توسط رئیس آن "خالد البلشى" فراخوانى را براى به راه انداختن كاروانى با نام "وجدان جهانى به سوى غزه" صادر كرد و خواستار بزرگترين مشاركت عربى و جهانى در آن شد و موعد آن را ۱۷-۲۴ نوامبر اعلام کرد و منتظر مواففت رسمی با آن ماند و سیاستمداران و فعالان متعددی در دنیا به این فراخوان واکنش نشان دادند و بسیاری از آنان هم به مصر با امید ملحق شدن به این کاروان آمدند. اما مقامات مصری در مقابل امتحانی واقعی برای جدیت خود بودند و در این امتحان شکست خوردند زیرا با اجازه دادن به این کاروان مخالفت کردند و نسبت به برخی از شرکت کنندگان مصری در آن اعتراض کردند و خواستار محدود بودن این کاروان فقط به سندیکای روزنامه نگاران همراه با اعضای شورای سندیکا و سردبیران روزنامه ها بدون مشارکت خارج از مصر شدند.
اگر مقامات مصری تمایلی برای اجرای تصمیم شکستن محاصره غزه داشتند، به این کاروان اجازه تحرک داده و تمامی موارد لازم برای حمایت و تبلیغ را برایشان فراهم می کردند اما این مقامات به محدود بودن حمایت در سطح کم و کنترل شده اهتمام دارند.
اعلان اتحاديه اروپا مبنى بر احتمال كمک ۱۰ میلیارد دلاری به مصر برای مواجهه با پیامدهای جنگ غزه و اعلان صندوق بین المللی پول مبنی بر "بررسى جدى" افزايش وام به مصر به ميزان ۳ میلیارد دلاردر نتیجه سختی های اقتصادی ناشی از جنگ باعث ایجاد تردیدهایی درخصوص "موضع ضعيف و ناگهانى" مصر و بهاى واقعى آن و حمايت مالى ناگهانى مى شود. درست است السيسى موضع خود درخصوص مخالفت با مهاجرت اجبارى فلسطينيان را در مقابل مسئول سياست خارجه اتحاديه اروپا تكرار كرد اما هنگامى كه فلسطينيان در مقابل مرز و براى فرار از مردن چاره اى جز برداشتن موانع مانند سال 2008 نيابند، اين موضع ممكن است فروبپاشد. كما اين كه غرب به مصر براى برخى از اقدامات غير از مهاجرت اجبارى نيازمند است.
نكبت 1948 باعث به پايين كشيده شدن بسيارى از حاكمان عربى از تخت حكومت خود شد و علت آن اتهام ملت ها نسبت به اين حاكمان مبنى بر باعث شدن در اين نكبت بود؛ على رغم اين كه كشورهاى عربى ارتش هايى را در كنار فلسطينيان براى جنگ با صهيونيست ها تشكيل دادند و اين در حالى است كه كشورهاى فعلى چنين كارى را در مقابل جنگ ظالمانه اى كه ممكن است به نكبتى تبديل شود، انجام نداده اند اما در هنگام وقوع اين نكبت احتمالى بسيارى از اين نظام هاى سياسى عربى از جمله نظام سياسى مصر بهاى آن را پرداخت خواهند كرد.