در نیمهشب ۲۷ سپتامبر، تحریمهای سازمان ملل علیه ایران دوباره اعمال شدند و در نتیجه برنامه جامع اقدام مشترک—توافق هستهای سال ۲۰۱۵—رسماً بیاثر شد و صفحهای از آنچه میتوانست یک توافق حیاتی عدم اشاعه باشد، بسته شد. با این حال، داستان برنامههای هستهای و موشکی ایران به هیچ وجه به پایان نرسیده است. تصاویر و تحلیلهای منبع باز نشان میدهند که ایران به کار بر روی برنامه هستهای خود ادامه میدهد، از جمله توسعه تونلهایی که قبلاً در جنوب سایت اصلی نطنز شروع شده بود، و بازسازی برنامه موشکی خود. ایران ممکن است در حال حاضر بیشتر مواد و اجزای این برنامهها را در اختیار داشته باشد. به هر حال، این برنامهها دهههاست که وجود دارند و ایران مدتها قبل از اقدام نظامی اسرائیل در ژوئن ۲۰۲۵، خطرات مورد حمله قرار گرفتن را درک میکرد. اما جمهوری اسلامی به احتمال زیاد برای تهیه برخی از مواد و تجهیزات مورد نیاز برنامههای هستهای و موشکی خود، به تأمین منابع از خارج نیاز خواهد داشت. اینجاست که مکانیسم بازگشت تحریمها وارد عمل میشود. اگرچه از سرگیری تحریمهای شورای امنیت سازمان ملل—و متعاقباً تحریمهای اتحادیه اروپا و کشورهای منفرد—ممکن است فشار اقتصادی اضافی محدودی اعمال کند، که با پیامدهای سیاسی ناشی از قرار گرفتن مجدد تحت تحریمهای سازمان ملل ترکیب خواهد شد، اما مهمترین نتیجه عملی بازگشت تحریمها، مقابله با اشاعه تسلیحاتی ایران خواهد بود. قطعنامههای ۱۷۳۷، ۱۷۴۷، ۱۸۰۳، و ۱۹۲۹ شورای امنیت، اختیارات قدرتمندی را در بر دارند که دولتها میتوانند از آنها برای جلوگیری از فعالیتهای اشاعهای ایران استفاده کنند. اما برای انجام تعهدات قانونی الزامی خود، کشورها برای دستیابی به اجرا به کمک نیاز خواهند داشت. واقعیت تلاشهای بازسازی ایران را بپذیرید اگرچه عملیات نظامی ژوئن آسیب جدی به قابلیتهای ایران وارد کرد، اما برنامه هستهای یا موشکی نظام جمهوری اسلامی را به طور کامل نابود نکرد. ایران عناصر مهمی…
دریافت اشتراک
جهت مشاهده این مطلب لطفا اشتراک تهیه کنید یا با حساب کاربری سازمانی وارد شوید.
در رصدخونه می توانید به ازاء به اشتراک گذاری رصدهای اقتصادی، سیاسی، فرهنگی و…به رصد سایر افراد دسترسی داشته باشید.