از سخنان و اقدامات رهبر هیئت تحریرالشام، ابومحمد الجولانی برمیآید که منطقه ادلب، با جمعیت قابل توجهی از ساکنان و آوارگان مناطق مختلف دیگر، تحت چتر توافق موقت ترکیه و روسیه که هر لحظه ممکن است فرو بریزد زیرا نقض مکرر آتشبس شکننده هوایی توسط رژیم هیچ فرصتی برای هیچ زندگی اجتماعی یا اقتصادی باثباتی باقی نمیگذارد، گرچه در معرض آرامش نسبی قرار گرفته است. گرچه جولانی تلاش میکند همواره با تصویری از یک دولتمرد در عرصه رسانهها ظاهر شود.
در روز عید قربان، رهبر جهادی با سرشناسان منطقه تحت حاکمیت خود، و وزرای «دولت نجات» که تحت نظارت او شکل گرفته، دیدار کرد تا درباره «پروژه» خود مبنی بر ایجاد یک «هیت سنی» که سنیها را از خطر نابودی نجات دهد، صحبت کند. الجولانی از گذار از یک دولت انقلابی و نظامی به «وضعیت سازندگی» و ثبات پس از به دست آوردن مجدد قدرت سخن گفت.
آیا این بدان معناست که الجولانی و تحریرالشام از انقلاب دست کشیده و برای تحکیم پایههای حکومت خود در ادلب تلاش میکنند؟ او در پاسخ به مطالبه «آزادسازی فلسطین و تمام سرزمینهای اشغالی» گفت اولین وظیفه این است که تمام سوریه را آزاد کنیم. اما این مستلزم «گامها، برخی آمادگیها و فرصتهای فراوانی» است.
او برتری ادلب بر مناطق تحت تسلط اکراد یا حکومت اسد را «استقلال در مقابل وابستگی به نیروهای خارجی دانست و مدعی شد مناطق تحت کنترل هیئت تحریرالشام که در تصمیمگیری مستقل و در نتیجه از برخی کمکهای خارجی محروم است.
او «هدف راهبردی»اش را پایبندی به «مشروعیت انقلابی» دانست که بهزعم وی سالهاست مفقود شده است. انقلاب الجولانی؛ حرکتی اسلامی و نه سکولار است و او به دنبال ایجاد یک کشور سنی سوسیالیستی است که همواره ماهیت انقلابیاش را حفظ نماید. میتوان گفت که الجولانی در یک چیز موفق شد و آن گسست بزرگی است که از نظر سازمانی و ایدئولوژیکی در سالهای گذشته با القاعده ایجاد کرد.