«اگر صلح میخواهید، برای جنگ آماده شوید.» در سال 2017، رئیس جمهور دونالد ترامپ رفتار سیاسی مبتنی بر این جمله را احیا کرد. او در سپتامبر 2020 در مجمع عمومی سازمان ملل متحد اعلام کرد، ایالات متحده مانند، «یک بازیگر صلح طلب رفتار میکند اما صلح از طریق قدرت شکل میگیرد.» ترامپ یک صلحطلب بود، واقعیتی که با تصویرهای نادرست از او پنهان شده بود. او در دولت خود توافقنامه ابراهیم را تسهیل کرد و عادی سازی روابط را برای اسرائیل و سه همسایه آن در خاورمیانه به اضافه سودان به ارمغان آورد. صربستان و کوزوو با میانجیگری آمریکا با عادیسازی اقتصادی موافقت کردند. واشنگتن با موفقیت مصر و کشورهای کلیدی خلیج فارس را تحت فشار قرار داد تا اختلافات خود را با قطر حل کنند. ایالات متحده با طالبان قراردادی منعقد کردند که تقریباً در تمام سال آخر دولت به مواضع آمریکا در افغانستان حمله نکرد. ریاستجمهوری او اولین دوره ریاستجمهوری از زمان جیمی کارتر بود که در آن ایالات متحده وارد جنگ جدیدی نشد یا درگیری موجود را گسترش نداد. اما برخلاف دوره کارتر، در دوران ترامپ، دشمنان ایالات متحده از ترجیح آمریکاییها برای صلح سوء استفاده نکردند. در سالهای ترامپ، روسیه پس از تهاجم سال 2014 به اوکراین، به جلو حرکت نکرد، ایران با اسرائیل درگیر نشد و کره شمالی پس از ترکیبی از اقدامات دیپلماتیک و نمایش قدرت نظامی ایالات متحده، آزمایش تسلیحات هستهای را متوقف کرد . ترامپ نه به تعصب بلکه به غرایز خود و اصول سنتی آمریکایی پایبند است. ترامپ میداند که یک سیاست خارجی موفق مستلزم پیوستن به نیروهای خود با دولتها و مردم دوست در جاهای دیگر است. سیاست خارجی و سیاست تجاری ترامپ را میتوان دقیقاً بهعنوان واکنشی به کاستیهای انترناسیونالیسم نئولیبرال یا جهانیگرایی که از اوایل دهه 1990 تا 2017 انجام شد، درک کرد.. ترامپ به اسلاف خود اندرو…
دریافت اشتراک
جهت مشاهده این مطلب لطفا اشتراک تهیه کنید یا با حساب کاربری سازمانی وارد شوید.
در رصدخونه می توانید به ازاء به اشتراک گذاری رصدهای اقتصادی، سیاسی، فرهنگی و…به رصد سایر افراد دسترسی داشته باشید.