قرار است انتخابات پارلمانی عراق در ۱۱ نوامبر ۲۰۲۵ برگزار شود. با این حال، علیرغم اینکه خیابانها با پوسترهای انتخاباتی مزین شدهاند، شور و شوق کمی در فضا وجود دارد. انتظار میرود بسیاری از عراقیها در خانه بمانند، زیرا از توانایی انتخابات برای ایجاد تغییر در دو دهه دموکراسی از زمان تغییر رژیم به رهبری ایالات متحده ناامید شدهاند. در حال حاضر اجماع گستردهای در مورد نتایج احتمالی انتخابات وجود دارد. فهرست انتخاباتی محمد شیاع السودانی، نخست وزیر، به طور گسترده به عنوان پیشتاز تلقی میشود، و انتظار میرود ائتلاف حاکم احزاب شیعه تحت چارچوب هماهنگی شیعه از طریق یک دولت اجماعی که شامل بلوکهای اصلی کرد و سنی است، قدرت را حفظ کند. با این حال، بعید به نظر میرسد که خود سودانی حتی اگر فهرستش بیشترین آرا را کسب کند، نخست وزیر باقی بماند: در عوض، این موضوع در مذاکرات پیچیده تشکیل دولت پس از انتخابات بین احزاب تعیین خواهد شد. پس از هر رأیگیری قبلی، برنده انتخابات به نخست وزیری نرسیده است. با این حال، علیرغم این نتایج قابل پیشبینی، انتخابات همچنان به شدت مورد بحث است. بلوکهای اصلی بودجههای هنگفتی را به مبارزات انتخاباتی خود اختصاص میدهند. همانطور که حیدر العبادی، نخست وزیر سابق، اذعان میکند، انتخابات «در درجه اول به محبوبیت بستگی نخواهد داشت. به خرج کردن پول بستگی دارد، به خرید رأی بستگی دارد.» در واقع، انتخابات کمتر یک همهپرسی در مورد عملکرد دولت است و بیشتر فرصتی برای نخبگان حزبی ریشهدار است تا قدرت را در بین خود دوباره تنظیم کنند. کرسیهای کسب شده در انتخابات به عنوان ابزارهای چانهزنی عمل میکنند که نخبگان در کنار سایر اهرمهای قدرت - از جمله خشونت و بسیج خیابانی - از آنها استفاده میکنند، زیرا احزاب برای مناصب ارشد دولتی رقابت میکنند. نتیجه این چانهزنی میتواند ثبات عراق را آزمایش کند. این کشور از یک لحظه…
دریافت اشتراک
جهت مشاهده این مطلب لطفا اشتراک تهیه کنید یا با حساب کاربری سازمانی وارد شوید.
در رصدخونه می توانید به ازاء به اشتراک گذاری رصدهای اقتصادی، سیاسی، فرهنگی و…به رصد سایر افراد دسترسی داشته باشید.