وقتی کلمات تند می‌شوند، به نظر می‌رسد مدنیت در سیاست از بین رفته است، آیا هنر می‌تواند دیپلماسی را نجات دهد؟ رحم امانوئل، شهردار سابق شیکاگو و سفیر فعلی ایالات متحده در ژاپن، چنین فکر می‌کند. او و مدلین گرینزتین، مدیر موزه هنرهای معاصر در شیکاگو پریتزکر، از هنر برای ایجاد پل بین دو مکان به ظاهر متفاوت استفاده می‌کنند. این ایده تا حدی به لطف برنامه هنر در سفارتخانه‌های وزارت امور خارجه ایالات متحده است که برای نزدیک به پنج دهه برای ارائه آثار هنری و برپایی نمایشگاه‌ها در سفارتخانه‌ها، مشاوران و سایر مراکز دیپلماتیک در سراسر جهان کار کرده است. در این مورد، این برنامه به گرینزتین و امانوئل کمک کرده است تا هنر را در مؤسساتی در ژاپن و شیکاگو به نمایش گذارند> گرینزتین به T&C می‌گوید: «کار ما بین ژاپن و شیکاگو، درون طاق تاریخی درک عمیق دولت ایالات متحده در مورد اهمیت قدرت نرم و دیپلماسی فرهنگی قرار دارد. ما می‌دانیم که هنرهای تجسمی ظرفیت عبور از مرزهای زبانی و تفاوت‌های فرهنگی و ایجاد ارتباطات انسانی از طریق شگفتی و کنجکاوی را دارند.» با این حال، قدرت هنر در سطح بین‌المللی به چیزی که بر دیوارهای سفارت آویزان است، محدود نمی‌شود. در نگاه سفیر، گفتگوها از خانه آغاز می‌شود. او می‌گوید: «قطعه‌های مختلفی که توسط MCA شیکاگو به امانت داده شده است، در طول بسیاری از رویدادها و شام‌های سفارت با مقاماتی که میزبان آن‌ها هستم، به نقطه گفتگو تبدیل می‌شوند. احساسات و تجربیات انسانی همه ما را به هم پیوند می‌دهد و هنر این را منعکس می‌کند.» امانوئل ادامه داد: «پاییز گذشته، من میزبان نمایشگاهی از موزه ملی ژاپنی-آمریکایی در لس آنجلس در اقامتگاه سفیر در توکیو بودم. آثار هنری آمریکایی‌های ژاپنی که در طول جنگ جهانی دوم در ایالات متحده بازداشت شده بودند، یادآوری قوی از یک لحظه شرم‌آور در ما بود…
دریافت اشتراک
جهت مشاهده این مطلب لطفا اشتراک تهیه کنید یا با حساب کاربری سازمانی وارد شوید.
در رصدخونه می توانید به ازاء به اشتراک گذاری رصدهای اقتصادی، سیاسی، فرهنگی و…به رصد سایر افراد دسترسی داشته باشید.