اگرچه رای دهندگان فرانسوی در انتخابات اخیر پارلمان این کشور به احزاب راست افراطی نه گفتند اما آنها با حمایت بیشتر خود از RN یا چپ، همچنان ایدههای لیبرالی امانوئل ماکرون را رد کردند. با انجام این کار، فرانسه به موج فزاینده علیه جهانی شدن نئولیبرالیسم پیوست. فرانسه دیر به مهمانی آمده است. تا حدود ۱۵ سال پیش، اقتصاد جهان برای چندین دهه به طور پیوسته در حال آزادسازی بود، زیرا اجماع واشنگتن، کشورهای سراسر جهان را تشویق میکرد تا مرزهای خود را به روی تجارت، سرمایه گذاری و مهاجرت نیروی کار باز کنند. در نتیجه، در سراسر عصر نئولیبرال، که با ورود مجدد چین به سیستم تجارت جهانی پس از مرگ مائو تسهتونگ به اوج خود رسید، تجارت حتی سریعتر از تولید ناخالص داخلی جهانی افزایش یافت و باعث رشد اقتصادی در همه جا شد. در همین حال، بحران پیری و نبود جمعیت جوان در کشورهای غربی باعث شد که مهاجران برای بازارهای کار غرب حیاتیتر شوند. همه اینها با بحران مالی ۲۰۰۸ متوقف شد. در حالی که رهبران کشورهای غربی در ابتدا تلاش کردند تا اولویت جهانی شدن نئولیبرال را احیا کنند، یک شورش پوپولیستی فزاینده علیه آن آغاز شده بود. به نظر میرسید که شوکهای دوگانه رفراندوم برگزیت در سال ۲۰۱۶ و پیروزی دونالد ترامپ در انتخابات ریاست جمهوری ایالات متحده نمادی از شروع یک تغییر بزرگ باشد. در مواجهه با این یورش، امانوئل ماکرون در انتخابات ریاست جمهوری فرانسه در سال ۲۰۱۷ حملهای به عقب را آغاز کرد و مارین لوپن از جبهه ملی را با دستور کاری لیبرال و طرفدار اروپا شکست داد. با این حال، پیروزی او کوتاه مدت خواهد بود. همراه با نگرانی فزاینده در مورد مهاجرت، احساسات عمومی همچنان علیه لیبرالیسم اقتصادی، چندجانبه گرایی، مرزهای باز و ادغام قارهای تغییر کرده است. امروزه، فرانسه به فهرست طولانیتر کشورهای اروپایی میپیوندد که در…
دریافت اشتراک
جهت مشاهده این مطلب لطفا اشتراک تهیه کنید یا با حساب کاربری سازمانی وارد شوید.
در رصدخونه می توانید به ازاء به اشتراک گذاری رصدهای اقتصادی، سیاسی، فرهنگی و…به رصد سایر افراد دسترسی داشته باشید.