رقابت شدیدی برای تعریف عصر جدیدی در روابط بین الملل در جریان است. تعداد کمی از کشورها، به ویژه روسیه با مشارکت ایران و کره شمالی و همچنین چین، مصمم به تغییر اصول اساسی نظام بینالملل هستند. همه آنها به دنبال فرسایش پایههای قدرت ایالات متحده در برتری نظامی و فناوری، ارز جهانروا و شبکه بیهمتا از اتحادها و مشارکتها هستند. زمانی که رئیس جمهور جو بایدن و معاونش، کامالا هریس، روی کار آمدند، این قدرتهای تجدیدنظرطلب به شدت منافع ایالات متحده را به چالش میکشیدند. این کشورها معتقد بودند که ایالات متحده در داخل در انحطاط جبران ناپذیری قرار دارد و از دوستان خود در خارج جدا شده است. آنها جامعه آمریکایی را میدیدند که ایمان خود را به دولت از دست داده بود، دموکراسی آمریکایی دو قطبی و فلج شده بود. سیاست خارجی آمریکا نیز در ایجاد و حمایت از اتحادها و نهادهای بینالمللی ناتوان شده بود. بایدن و هریس با اتخاذ یک استراتژی جدید، سرمایه گذاریهای تاریخی در رقابت داخلی را با یک کارزار دیپلماتیک فشرده برای احیای شراکت در خارج از کشور همراه کردند. آنها معتقد بودند این استراتژی دو ستونه بهترین راه برای عدم سوء استفاده رقبا از یک ایالات متحده ضعیف به شمار میرود. استراتژی دولت بایدن، آمریکا را در موقعیت ژئوپلیتیکی بسیار قویتری نسبت به چهار سال پیش قرار داده است اما کار ما ناتمام است. ایالات متحده باید استقامت خود را در سراسر دولتها حفظ کند تا مفروضات دولتهای تجدیدنظرطلب را متزلزل کند. واشنگتن باید تعهدات و اعتماد دوستانش را حفظ کند و همچنان اعتماد مردم آمریکا را به قدرت، هدف و ارزش رهبری منظم آمریکا در جهان جلب کند. بازگشت به بازی تناسب استراتژیک ایالات متحده تا حد زیادی به رقابت اقتصادی آن بستگی دارد؛ به همین دلیل است که بایدن و هریس، دموکراتها و جمهوریخواهان کنگره را در تصویب قوانینی…
دریافت اشتراک
جهت مشاهده این مطلب لطفا اشتراک تهیه کنید یا با حساب کاربری سازمانی وارد شوید.
در رصدخونه می توانید به ازاء به اشتراک گذاری رصدهای اقتصادی، سیاسی، فرهنگی و…به رصد سایر افراد دسترسی داشته باشید.