ترکمنستان پس از کسب استقلال در سال 1991، از بحث در مورد حضور در آسیای مرکزی و نقش مسیرهای مواصلاتی شمال به جنوب و شرق به غرب که منطقه را به سایر نقاط جهان متصل می‌کند، کنار گذاشته شده است. عشق آباد به ندرت داده‌های زیادی درباره خود منتشر می‌کند و به دیگران اجازه نمی‌دهد که اطلاعاتی از این کشور جمع آوری کنند. تحلیلگران و مفسرانی که در مورد آسیای مرکزی می‌نویسند، اغلب این کشور را بدون توجه زیاد یا حتی هیچ اشاره‌ای ترک می‌کنند. با این حال، طی دو سال گذشته، این کشور به سرعت شروع به تغییر کرده است. ترکمنستان نقش مهمتری را به عنوان مسیر تجارت شمال به جنوب و شرق به غرب بین چین و اروپا، روسیه و جنوب آسیا و همچنین کشورهای آسیای مرکزی و جهان خارج بر عهده می‌گیرد. این نقش فزاینده قبلاً رقابت ژئوپلیتیکی بر سر ترکمنستان را تشدید کرده است و این نگرانی را در عشق آباد ایجاد کرده است که چنین دخالت خارجی می‌تواند رژیم ترکمنستان را تضعیف کند . دو تحول در این هفته باعث افزایش بیشتر وجهه ترکمنستان و افزایش فشارهای داخلی بر دولت این کشور خواهد شد. ابتدا قزاقستان، روسیه، ایران و ترکمنستان توافقنامه‌ای را در آکتائو امضا کردند که شامل نقشه راه توسعه کریدور ترانزیتی شمال به جنوب از طریق ترکمنستان است. این طرح نشان می‌دهد که این مسیر، به جای قفقاز یا دریای خزر، به مهمترین شاخه آن کریدور تبدیل خواهد شد. مسکو پیش از این امیدوار بود که کریدور شمال-جنوب را از طریق قفقاز یا خزر توسعه دهد، اما به دلیل بی‌ثباتی در مورد اول و کمبود ظرفیت در مورد دوم، مجبور شد توجه خود را دوباره به سمت شرق به سمت آسیای مرکزی متمرکز کند. این تغییر تنها زمانی ممکن شد که ترکمنستان به طور فزاینده‌ای در سسیاست‌های خود تغییر ایجاد کرده است. عشق…
دریافت اشتراک
جهت مشاهده این مطلب لطفا اشتراک تهیه کنید یا با حساب کاربری سازمانی وارد شوید.
در رصدخونه می توانید به ازاء به اشتراک گذاری رصدهای اقتصادی، سیاسی، فرهنگی و…به رصد سایر افراد دسترسی داشته باشید.