نشریه فارین پالیسی در گزارشی با عنوان «آلمان می‌تواند از پس چین بربیاید؟» نوشت: سفر اخیر اولاف شولتز، صدراعظم آلمان به پکن، بحث‌های شدیدی را در مورد اینکه آیا برلین شریک قابل اعتمادی در رقابت راهبردی غرب با چین است، برانگیخته است در ادامه این مطلب آمده: در هر دو سوی اقیانوس اطلس، بسیاری اقتصاد صادرات‌محور آلمان را بیش از حد وابسته به بازار چین می‌دانند به‌طوری‌که نمی‌تواند به‌شدت با پکن در مورد شیوه‌های تجاری ناعادلانه مقابله کند. البته نمی‌توان اهمیت چین برای اقتصاد آلمان را رد کرد. اگرچه در سال‌های اخیر، پکن به بزرگ‌ترین شریک تجاری برلین تبدیل شده اما باید اذعان کرد آلمان به چین وابسته نیست. چه در تجارت و چه در سرمایه‌گذاری خارجی، هیچ بازاری در خارج از اروپا وجود ندارد که آلمان به‌شدت به آن متکی باشد گزارش می‌افزاید: بیایید با تجارت آغاز کنیم. در سال ۲۰۲۱، چین در رتبه‌بندی شرکای تجاری آلمان با نمایندگی ۹.۵درصد از کل صادرات و واردات کالاهای آن، در صدر قرار گرفت. اما تنوع، نه وابستگی، مشخصه روابط تجاری آلمان با جهان است. پس از چین، ایالات متحده، فرانسه، لهستان و سایر کشورهای اروپایی هر کدام بین ۵ تا ۸درصد از کل تجارت کالاهای آلمان را تشکیل می‌دهند. پس برخلاف کره‌جنوبی، ژاپن و استرالیا که بین ۲۰ تا ۳۰درصد وابستگی تجاری به چین دارند، آلمان چنین نیست. اگر آلمان به یک بازار وابسته باشد، آن بازار مشترک اتحادیه اروپاست. آلمان ۴۰درصد بیشتر از چین با کشورهای لهستان، مجارستان، جمهوری چک و اسلواکی مبادلات تجاری دارد فارین پالیسی با بیان اینکه برخلاف تفکر مرسوم، چین همه چیز را نمی‌سازد، آورده: در اروپا مانند سایر نقاط جهان، منطقه‌بندی اقتصادی همچنان بر جهانی‌شدن غلبه دارد. در این راستا در سال‌های اخیر، بخش خودرو آلمان معمولاً بیش از ۷۰درصد سرمایه‌گذاری آلمان و بیش از یک سوم سرمایه‌گذاری اروپا در چین را به خود اختصاص…
دریافت اشتراک
جهت مشاهده این مطلب لطفا اشتراک تهیه کنید یا با حساب کاربری سازمانی وارد شوید.
در رصدخونه می توانید به ازاء به اشتراک گذاری رصدهای اقتصادی، سیاسی، فرهنگی و…به رصد سایر افراد دسترسی داشته باشید.