در ۹ اکتبر، در شهر شرم الشیخ مصر، اسرائیل و حماس بر سر یک آتشبس و آزادی گروگان-زندانی به توافق رسیدند، که اولین تنفس پس از بیش از شش ماه را برای فلسطینیان در غزه به ارمغان آورد و باعث آسودگی خاطر فراوان برای گروگانهای اسرائیلی و خانوادههای آنها شد. این آتشبس تقریباً از یک طرح بیست مادهای که توسط رئیسجمهور آمریکا، دونالد ترامپ، در کنار بنیامین نتانیاهو، نخستوزیر اسرائیل، در ۲۹ سپتامبر در کاخ سفید ارائه شده بود، پیروی میکند. این آتشبس، هرچند مهم و قابل استقبال است - حتی در میان چند روز اول پر فراز و نشیب - تنها فاز اول یک طرح بلندمدت مبهم، جاهطلبانه و جنجالی را تشکیل میدهد و خطر بزرگی وجود دارد که پیشرفت به سمت گامهای بعدی اکنون به طور نامحدود متوقف شود. در حالی که این سناریو به از سرگیری جنگ ارجحیت دارد، میتواند حضور و کنترل اسرائیل در غزه را تثبیت کند، بقا و زنده ماندن صرف فلسطینیها بدون بهبودی را عادیسازی کند، و مهاجرت فلسطینیان را از چنین شرایط اسفناکی ترویج دهد. نتایج بهتر ممکن است، اما آنها نیازمند تعامل مستمر از سوی قدرتهای منطقهای و اروپایی و مهمتر از همه، ایالات متحده هستند. آتشبس غزه بخشی از یک توافق گستردهتر است که شامل دو فاز کوتاهمدت و ترسیم یک افق سیاسی دوردست است. فاز اول شامل موارد زیر است: برقراری آتشبس با تعلیق تمامی عملیاتهای نظامی؛ تبادل تمامی ۴۸ گروگان باقیمانده اسرائیلی (بیست نفر زنده و ۲۸ نفر کشته) با نزدیک به ۲,۰۰۰ زندانی و بازداشتشده فلسطینی به همراه حدود ۵۰۰ کشته؛ خروج نیروهای اسرائیلی از حدود ۴۳ درصد غزه، با اشغال مابقی آن، از جمله گذرگاه مرزی رفح، تا زمانی که شرایط بیشتری محقق شود؛ و ورود حدود ۶۰۰ کامیون کمکرسانی در روز برای جمعیت آواره و گرسنه نوار غزه. فاز دوم عمدتاً مربوط به آینده حماس…
دریافت اشتراک
جهت مشاهده این مطلب لطفا اشتراک تهیه کنید یا با حساب کاربری سازمانی وارد شوید.
در رصدخونه می توانید به ازاء به اشتراک گذاری رصدهای اقتصادی، سیاسی، فرهنگی و…به رصد سایر افراد دسترسی داشته باشید.
راهنمای دریافت اشتراک
بیشتر